scharrelruimte

Foto van Thomas Iversen op Unsplash

Wat doet een kip die de ruimte krijgt om lekker rond te scharrelen? Scharrelen, natuurlijk.
Maar ooit vertelde een biologische boer me dat dit niet zo vanzelfsprekend is als het lijkt.  Kippen die  op gehokt hebben gezeten blijven angstvallig dicht bij dat hok - ook als zij daarna wél weer de ruimte krijgen. Het vrije veld lokt misschien wel (wie zal het zeggen ;) maar wordt niet meteen in gebruik genomen. 
De vergelijking met professionals die na jaren werk volgens vaste regels en protocollen opeens geacht worden 'hun ruimte te pakken' is op zijn minst vermakelijk. Ook deze professionals zijn lang niet altijd meteen blij met de geboden vrije ruimte. De noodzaak je in je werk weer op je eigen professionele oordeel te baseren brengt behalve vrijheid ook onzekerheid met zich mee. 
Met het creëren van voldoende vrije ruimte ben je er dus nog niet.  Mensen vinden het niet fijn, heb ik gemerkt,  als ze geen idee hebben hoe groot het veld is dat ze in stappen en als de grenzen in mist gehuld zijn. Het leidt tot professionele eenzaamheid en het belemmert hen om op onderzoek uit te gaan.
Voordat je de vrijheid van het scharrelen kunt ervaren moet je wennen en verkennen: ‘mag ik dit?’, ‘wil ik dit?’, ‘kan ik dat ook?’, ‘durf ik?’ en ook: ‘wat moet ik?’ en 'wat mag ik van anderen verwachten?' Daarna komt dat dat idyllische 'blij in de wei' dan opeens een stuk dichterbij.